როდესაც ადამიანი ბრბოში აღმოჩნდება, იგი უმალვე მის შემადგენელ ნაწილად იქცევა, პრაქტიკულად აღარ შეუძლია შეეწინააღმდეგოს სტიქიას, რომელიც დაეუფლა მას და მიბაძავს მასის ქცევას. ამიტომ თუ არ განვსაზღვრავთ ბრბოს, მასის, საზოგადოებისა და აუდიტორიის სხვაობას შეუძლებელია კონკრეტულ გარემოებაში ორიენტაცია. გარდა სპეციალისტებისა ამ საკითხებზე საინტერესო იქნება თქვენი აზრიც.

ჯოგურობა - ასახავს ერთგვაროვანი ცოცხალი არსებების მიდრეკილებას შეუერთდნენ მსხვილ გაერთიანებას. ცალკეული ინდივიდი, თუ ის მარტო რჩება, გრძნობს საკუთარი თავის დაუსრულებლობას. ჯოგთან წინააღმდეგობა კი - ამ გაერთიანებასთან განშორების ტოლფასია, რის გამოც ცოცხალი არსებების უმეტესი ნაწილი ერიდება ამას. ადამიანიც ხომ ბუნების შვილია, ცოცხალი არსებების სამყაროს ნაწილია ... ნუ თუ ადამიანების დიდ მასასთან შეერთების შედეგად ნებისმიერი ჩვენთაგანი შეიძლება უგუნური გახდეს? ამ საკითხებაზე საინტერესო იქნება თქვენი მოსაზრებაც.

სპეციალისტების მიერ ჩატარებულმა მრავალმა კვლევამ დააფიქსირა, რომ ბრბოს, ხალხის მასის, საზოგადოების (პუბლიკის) და აუდიტორიის შორის განსხვავების დადგენის გარეშე შეუძლებელია მასობრივი შეკრების დედაარსის გაგება და, იმ შემთხვევაში თუ აღმოჩნდი ამგვარ სიტუაციაში, არც  კონკრეტულ გარემოებაში რეალური გარკვევა და არც შექმნილ ვითარებაში სწორი ორიენტაცია. რას წარმოადგენს განსაზღვრულ, შეზღუდულ სივრცეში გარკვეული მიზეზის გამო ხალხის დიდძალი თავმოყრა: ერთიანობას - კოლექტიურ უგუნურებას - თუ მასობრივ ილიუზიას ? საინტერესოა   ამ საკითხებზე რა მოსაზრება გაგჩნიათ თქვენ ?

ჰანს იურგენ აიზენკი [Eyesenck]   - ლონდონის უნივერსიტეტის ფსიქოლოგიის საპატიო პროფესორი, ფსიქოლოგიაში ბიოლოგიური მიმართულების ერთ-ერთი ლიდერი, პიროვნების ფაქტორული თეორიის შემქმნელი.

მოცემული ტესტი შექმნილია ცნობილი ინგლისელი ფსიქოლოგის ჰ.აიზენკის მიერ,   წარმოადგენს ფსიქოლოგიური ტესტის ერთ-ერთ წარმატებულ ნიმუშს და დღესაც   არის პიროვნების ძირითადი თვისებების შეფასების ყველაზე გავრცელებული ტესტი.

ქრთამი და მექრთამეობა უძველესი დროიდან მოჰყვება კაცობრიობას. მაგალითად, ძველ რომში ზოგიერთი იმპერატორის მართველობის დროს ქრთამის აღება   ცხოვრების წესად იყო ქცეული. ეს წესი აგრეთვე მიღებული იყო ყველა იმ ქვეყნის მმართველთა კარზე, რომლებიც საუკუნეების განმავლობაში ცდილობდნენ საქართველოს დაპყრობას და ვინაიდან   ყველა რჯულის დამპყრობლისათვის ქრთამის აღებ-მიცემა ჩვეული მოვლენა იყო   საქართველომაც ვერ აიცილა ეს სენი. ძველ ქართულ ტექსტებში გვხვდება სიტყვა ”ქრთამი”, რაც ადასტურებს იმ დროინდელ საქართველოში ამ მოვლენის არსებობას.