პიროვნული აშლილობა მიეკუთვნება იმ აშლილობათა რიცხვს, რომელთა მკურნალობა განსაკუთრებულ სირთულეებს წარმოადგენს. ამ აშლილობის მქონე პაციენტები ხშირად ხვდებიან ფსიქიატრთან. DSM-III-R-ის მიხედვით პიროვნული აშლილობის მქონე ადამიანებს აღენიშნებათ ღრმად შენარჩუნებული, მოუქნელი, არაადაპტირებადი პატერნები, როგორც ურთიერთობებში ასევე გარემოსა და საკუთარი თავის აღმისას. ისინი ვერ ხედავენ თავიანთ თავებს ისეთებს, როგორადაც ხედავენ მათ სხვები, მათ არ გააჩნიათ სხვების თანაგრძნობის უნარი. ყოველივე ამის შედეგად მათი საქციელი ძალიან აღიზიანებთ სხვებს. პიროვნული აშლილობა შესამჩნევი ხდება მოზარდობის პერიოდში ან უფრო ადრე და მთელი ცხოვრების მანძილზე გრძელდება. DSM-III-R-ის მიხედვით პიროვნული აშლილობები სამ კლასტერად იყოფა. 1-ლი ჯგუფი მოიცავს: პარანოიდულს, შიზოიდურსა და შიზოტიპურს, მე-2-ჯგუფში შედის ანტისოციალური, ისტერიული, ნარცისული, მოსაზღვრე პიროვნული აშლილობები, ხოლო ბოლო ჯგუფი მოიცავს: გაქცევის, დამოკიდებულების, ობსესიურ-კომპულსურსა და პასიურ-აგრესიულ პიროვნულ აშლილობებს. (Kaplan H., Sadock B. Synopsis of Psychiatry, 10th  ed.)