სტატიაში მოკლედ არის აღწერილი ექსპერიმენტი, რომელიც ავტორიტეტისადმი მორჩილების საილუსტრაციოდ ჩატარდა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში 2013 წელს.  

ოდესმე გაგჩენიათ სურვილი მიგეტოვებინათ ოჯახი, სამუშაო, სწავლა და გამგზავრებულიყავით ნებისმიერ ადგილას, ისე რომ არ გეფიქრათ თქვენი ქცევის შედეგებზე?    dromos  ბერძნული სიტყვაა და ნიშნავს სირბილს,  mania-ც ბერძნული სიტყვაა და ნიშნავს სიგიჟეს. ერთად კი,  მოცემული სიტყვები     იმ მდგომარეობის სახელწოდებას ქმნის, როცა ადამიანი   უმიზნო ხეტიალისა   და მოგზაურობისადმი დაუძლეველ,   აკვიატებულ  ლტოლვას განიცდის.  

ყოველთვის გვშია, როცა ვამბობთ, რომ გვშია? რაოდენ საკვირველიც არ უნდა იყოს, აღმოჩნდა, რომ შიმშილის გრძნობასთან დაკავშირებითაც ვახერხებთ ხოლმე საკუთარი თავის მოტყუებას. თან ზოგიერთი ჩვენგანი, დანარჩენებთან შედარებით, ამ ამოცანას გაცილებით უკეთ ართმევს თავს. რა თქმა უნდა, ეს არ არის გაცნობიერებული ტყუილი, რომელზეც პასუხისმგებლობის   საკუთარ თავზე აღება თითქოს არ უნდა გვიჭირდეს. პირიქით,  მას საფუძვლად უდევს ისეთი მექანიზმი, როცა მარტივად შეგვიძლია „ხელი გავიშვიროთ“ აღზრდის პროცესისკენ.

მოცემულ სტატიით დაინტერესების შემთხვევაში, თქვენ შეძლებთ მნიშვნელოვანი ინფორმაცია მიიღოთ ადამიანის მორალური განვითარების, მისი სტადიალური ბუნებისა და თავისებურებების შესახებ, ამ საკითხზე მომუშავე ერთ-ერთი ყველაზე გავლენიანი მეცნიერის, ლაურენს კოლბერგის ნაშრომების მიხევდით. მკითხვეისთვის , აგრეთვე, საინტერესო იქნება საკუთარი თავის მიკუთვნების მცდელობა, ჩამოთვლილი სტადიებიდან რომელიმესათვის.

მოცემულ მოხსენებაში განხილულია თვითკონტროლის თეორიული, ემპირიული და პრაქტიკული ასპექტები. თვითკონტროლი არის უმნიშვნელოვანესი ადამიანური უნარი; მისი საშუალებით შეიძლება მაღალი მიზნებისაკენ ორიენტირება; თვითკონტროლს აქვს ევოლუციური მნიშვნელობაც იმ მხრივ, რომ განაპირობებს უსაფრთხოების შენარჩუნებას და ზრდის რეპროდუქციის შესაძლებლობებს.  ძალიან ცოტა სფეროა ისეთი, რომელთა ფარგლებშიც თვითკონტროლის არსებობა პიროვნებისათვის ნაკლებ სასარგებლოა.  თვითკონტროლის მაღალი დონე უკავშირდება ჯანსაღ ფიზიკურ თუ მენტალურ მდგომარეობას, წარმატებული ინტერპერსონალური ურთიერთობების ქონასა და სოციალურობას.

ფსიქიატრია, როგორც ვიცით კლინიკური დისციპლინაა, თუმცა ის სხვა კლინიკურ დისციპლინებთან შედარებით უფრო ხშირად   ოპერირებს ფილოსოფიური, ფსიქოლოგიური და ლიტერატურული ტერმინებითაც კი. ფსიქიატრიაში ასეთი ჰუმანიტარული მიმართულება სპონტანურად გაჩნდა და მას შემდეგ ამ სფეროში ვაწყდებით   ტერმინებს, რომლებიც ატარებენ ისეთ პოპულარულ და მხატვრულ სახელწოდებებსაც კი, როგორიცაა ცნობილი ლიტერატურული პერსონაჟების, ხელოვნების წარმომადგენლებისა და იმ ავტორების სახელები, რომლებმაც პირველად აღწერეს კონკრეტული აშლილობა. სხვა სიტყვებით, რომ ვთქვათ ჩვენი საუბარი შეეხება ეპონიმურ სიმპტომებსა და სინდრომებს. ეს არის   კონკრეტული სიმპტომი თუ სინდრომი, რომელსაც უწოდებენ იმ მეცნიერის სახელს, ვინც პირველად აღწერა იგი (მაგალითად კაპგრას სინდრომი) ან თვითონ მეცნიერი არქმევს მას სახელს რომელიმე ცნობილი ლიტერატურული თუ მითიური გმირის პატივსაცემად(მაგალითად სტენდალის სინდრომი, ვან გოგის სინდრომი).

რა შემთხვევაში განიხილებიან სტიგმატიზებულად ქორწინებამდელი სექსუალური გამოცდილების მქონე გოგონები? რა თავისებურებებით მიმდინარეობს სტიგმატიზაციისა და სოციალური იდენტობის ჩამოყალიბების პროცესები და რატომაა ამ თემის განხილვა აქტუალური? - ქვემოთ წამოდგენილი სტატიის მიზანი ამ კითხვებზე პასუხების გაცემაა.

რა თავისებურებებით ხასიათდება ადამიანთა ჯგუფის დამოკიდებულება მათგან რაიმე ნიშნით განსხვავებული პიროვნების მიმართ და რა პროცესები მიმდინარეობს მოცემული ურთიერთქმედების ფარგლებში? უპირველეს ყოვლისა, ეს დამოკიდებულია განმასხვავებელი ნიშნის ხასიათზე – პიროვნება ფლობს უმრავლესობის მიერ პრივილეგირებულად აღიარებულ მახასიათებელს თუ მათ მიერ დამაკნინებლად მიჩნეულ თვისებას. სწორედ ამ უკანასკნელის შემთხვევაში იჩენს თავს სტიგმატიზაციის პროცესი.  

სტატია ეხება  სწავლებისადმი კონსტრუქტივისტულ მიდგომას,  კონსტრუქტივიზმის ძირითად  პრინციპებს.

დაწყებითი სასკოლო პერიოდი განსაკუთრებული მნიშვნელობის მქონე არის  ბავშვის განვითარების პროცესში  (იგულისხმება,  როგორც ფიზიკური, ასევე კოგნიტური და ფსიქოსოციალური განვითარების  სფეროები). სკოლაში შესვლა ბავშვის ცხოვრებაში ერთგვარ გარდატეხას იწვევს, რომელიც მრავალ ფაქტორთანაა დაკავშირებული, კერძოდ:...